EYLÜLDÜ

Adonis’in bir yaban domuzu tarafından öldürülmesine az kaldı. Toprak anayı uykuya yatıracak bu an gelmeden önce, yavruları da uykuya hazırlanmanın telaşıyla bir an önce tohumlarını toprak anayla buluşturma derdinde…

Eylül geldi; hüznüyle, sevinciyle, bereketiyle…

Alpay bizi okul yoluna davet ediyor…

Öğrenciler özledikleri arkadaşlarına kavuşmanın sevincini yaşarken, veliler hızla boşalan cüzdanların kederini paylaşıyor.

Ağaçlar teşekkürle yapraklarını toprak anaya hediye ederken; çiftçiler teşekkürle toprak ananın bereketini toplamaktalar.

Bu nedenlerle Yaz mevsiminin yerini Sonbahar’a bıraktığı Eylül, insanlarda çok değişik duygular yeşertmektedir ve şairler de bunu şiirlerinde dile getirmektedirler.

Aylar içinde en çok Eylül’e şiir yazılması bundandır.

Bundandır Cemal Süreya’nın “Eylüldü” şiiri:

“Dalından kopan yaprakların

Sararan yanlarına yazdım adını

Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.

Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.

Eylül’dü……

Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız

Adımlarımızın kısalığı bundandı

Bundandı gözlerimin durgunluğu.

Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,

Ellerin kadar ıssız,

Sen kadar zamansız molalar veriyordum

Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz.

Eylül’dü…..

İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,

Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun.

Çırılçıplak kalakaldım sessizliğinin orta yerinde.

Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman

En çok sesini aradım.

Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.

Gözlerini sildi zaman..

Dedim ya… Eylül’dü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.”

Dr. Nedim İnce

Altınoluk / 03. 09. 2019