Sağlık hizmetlerinin; birbirinin içine girmesine rağmen koruyucu ve tedavi edici diye ikiye ayrılması mümkündür.
Koruyucu sağlık hizmetleri insanların hasta olmasını engellemeye yönelik yapılan hizmetlerdir. En yaygın olarak bildiğimiz örnek hastalıklara karşı aşılama hizmetleridir.
Son zamanlarda gittikçe önem kazanan bir sağlık hizmeti daha vardır koruyucu hekimlik alanında: İnsanlara sağlıklı yaşamaları için sağlık eğitimleri vermek.
Hekimliğin asli unsurlarından biri olan sağlık eğitimi; tedavi edici hekimliğin başatlığı yanında kamudaki yoğunluğun yol açtığı koşullar nedeniyle gereğince yerine getirilememektedir. Bu durum hekimlerin eğitici yönünün zayıflamasına yol açmaktadır.
Son zamanlarda gazetelerde hekimler tarafından sağlık sayfaları düzenlemeleri olumlu bir gelişmedir. Televizyon kanallarında gün geçtikçe artan sağlık programları bu olumlu gelişmeyi pekiştirmekte, okuma alışkanlığı olmayan insanlarımız sağlık bilgilerine ulaşması daha da kolaylaşmaktadır. Denetimli olan bu alanlara denetimsiz internet ortamı da eklenmiş ve sağlık bilgilerine ulaşma konusunda neredeyse sınırsız bir olanak sağlamıştır. İnternet ortamının denetimsizliği bilgilerin güvenirliliğini tehlikeye düşürdüğünden buradan elde edilen bilgilerin hekimlere doğrulatılması zorunlu hale gelmiştir.
Hekimlerin hasta ile yüz yüze yapmasında yarar olan sağlık eğitiminin yeterince yerine getirilememesinin yeri yine hekimlerin gazete, radyo, televizyon ve internet ortamındaki gayretleri ile doldurulması olumlu bir gelişme olarak düşünülebilir. Bu olumlu gelişmeler; insanların hastalıktan korunma, hastalığı en az hasarla atlatma ve hastalıktan sonra hızla gündelik yaşama geçme olanaklarını sağlama şansını yaratmaktadır.
Hekimler yayın organların olanak sağladığı sağlık eğitiminde aktif rol alıp olumlu birçok gelişmenin ortaya çıkmasını sağlarken unutulan sağlık eğitimi asli görevini de anımsamayarak ve gereğini yerine getirerek meslekleri ve hastaları için ayrı bir kazanç sağlamış olmaktadırlar.
Halka sağlık eğitimini vermenin yollarından biri de sağlık konferansları vermektir. Gönüllü toplum kuruluşları gerek mekanlarında gerekse konferansa uygun salonlarda üyelerine sağlık ile ilgili konferanslar verilmesini sağlayabilir. Bu konferansları veren hekimler mesleğinin gereğini yerine getirmenin hazzını yaşarken, katılımcılar sağlık alanında doğrudan uzmanından bilgilenip muğlak kalan yerleri sorarak sağlıkları ile ilgili farkındalıklarını geliştirebilirler.
Kişisel gözlemlerimden çıkardığım sonuca göre; toplumun, sağlık eğitimine önem verip hekimlerden bunu talep etmeleri ve hekimlere bu fırsatı tanımları halinde; koruyucu sağlık hizmeti olarak önemli bir görevin yerine getirilmesine olanak sağlanacaktır.