Teknoloji ilerledikçe yaşam daha karmaşıklaşmaktadır. Diğer yandan karmaşıklaşan yaşam insanları yalnızlaştırmakta, sosyal bağları zayıflatmakta ve stres yükünü arttırmaktadır. Yaşamın gün geçtikçe daha komplike olması kazalara uygun ortam hazırlarken, insanlarda artan stres yükü, yorucu yaşantı; dikkatsizliği, yorgunluğu ve umursamazlığı davet ederek kazaların oluşmasını kolaylaştırmaktadır.

Gelişen sanayi üretimi -kapitalist sistemle bütünleşince- doğal çevreyi de bitiren tüketim çılgınlığına yol açmaktadır. Kirlenen çevreye, tabiattan kopuk, hareketsiz hayat tarzı da eklenince solunum hastalıkları, kalp ve damar hastalıkları hızla artmaktadır. Kaza dışında da kalp krizi, beyin kanaması, şiddetli astım krizi, yüksek tansiyon krizi gibi ilk yardımı gerektiren acil durumlar her geçen gün fazlalaşmaktadır.

İlk yardım ihtiyacı gün be gün artmaktadır. Bununla birlikte yaşam kurtarıcı, sakatlıkların oluşmasını engelleyici özelliği ile her geçen gün daha da önem kazanmaktadır.

İlk yardımın tanımını; ani olarak hastalanan veya kazaya uğrayan kimseye anında, olay yerinde ve çevre imkânlarından yararlanılarak yapılan, tıbbi olmayan geçici müdahale şeklinde yapabiliriz.

Tanımdan da anlaşılacağı gibi ilk yardımda sağlık elemanı ve sağlık malzemesi şart değildir. İlk yardım sırasında tesadüfen sağlık elemanı ve sağlık malzemesi varsa ve ilk yardım bu koşullarda yapılırsa adı acil bakım olarak değişmektedir.

Acil bakım; ani olarak hastalanan veya kazaya uğrayan kişiye en kısa zamanda, olay yerinde, çeşitli araç-gereç ve tıbbi malzeme kullanılarak, bu konuda eğitim almış kişiler tarafından yapılan müdahalelerdir.

İlkyardım, anında çevre imkânlarını kullanarak, herkes tarafından yapılabilecek müdahale iken, acil bakım, özel eğitim almış sağlık personelinin, sağlık için kullanılan gereçler aracılığıyla verebileceği bakımdır.

İlk yardımın temel üç amacı vardır:
• Hayat kurtarmak,
• Kişinin durumunu korumak, daha kötüleşmesini engellemek,
• Sakatlıkları önlemektir.

Altı aşaması vardır:
• Birincisi kaza geçiren kişinin ve ilk yardım yapacak kişinin güvenliğini sağlayacak tedbirler almaktır. Örneğin trafik kazası geçiren kişiye tedbirsiz bir şekilde park edip yardıma koşulduğunda yeni kazalara neden olunabilir.
• İkinci aşama birden fazla kaza geçiren varsa öncelikle kime ilk yardım verileceğine karar verme aşamasıdır (triaj).
• Üçüncü aşama kaza geçirene tanı koymaktır. Kanama mı vardır? Kırık kuşkusu mu vardır? Solunum zorluğu çekiyor mu? Bilinç yerinde mi? Nabız var mı? vb…
Üçüncü aşama önemlidir.
• Dördüncü aşamada, üçüncü aşamanın bilgisi çerçevesinde tedavinin yani ilk yardımın nasıl yapılacağı belirlenir.
• Beşinci aşama ise haberleşmedir. İlk haberleşme ülkemizde 112‘ye telefon açıp ambulans çağırmak olmalıdır ki ilk yardımın yerini acil bakım alsın. Daha sonra kazanın niteliğine göre gereken yerlere haber verilebilir.
• Son aşama ise kaza geçiren kişinin sağlık kuruluşuna taşınmasıdır. Ambulans kaza yerine gelirse bu aşama ambulans ile ve acil bakım altında yapılır. Ambulans olanakları yoksa kaza geçiren kişi mümkün olduğunca az hareket ettirilerek araca uygun şekilde yerleştirilip en yakın sağlık kuruluşuna taşınmalıdır.

İlk yardım eğitimi topluma yaygınlaştırıldığı ölçüde kazlarda, ani hastalıklarda daha az insan ölecek, daha çok insanın yaşaması sağlanacak, daha çok insanın sakat kalması engellenecektir.

Sertifika veren özel ilkyardım kursları yanında Sağlık Bakanlığı da ilk yardım kurslarına eğitici yetiştirerek kaliteyi yükseltmektedir.

İlk yardımın önemini kamuoyuna kavratarak, alınan eğitimin belki bir gün sevdiklerinin yaşamını kurtarmasını sağlayacağına ikna edilirse, ilk yardım kursuna katılımlar artabilir ve birçok kazada ölüm ve sakatlanmalar azaltılabilir.