Yılbaşı tatilinin uzaması, çocuklarımızın yeni yıla birlikte girelim önerilerini kabul etmemize olanak sağladı ve bir sevinçle soluğu yaşadıkları kentte aldık.
Yılbaşı akşamı hazırlıklarını birlikte yapma heyecanı, gecenin coşkusunu daha da arttırdı. Bir birimizi kucaklayarak mutluluk, sağlık, barış, özgürlük dileklerimizle yeni yıla hoş geldin dedik.
Ertesi gün bir şehir turu yapmak istedim; lise çağlarımı geçirdiğim bu kadim kentte. Semtin merkezine geldiğimde insanları görüp, konuştuklarını işitince;
“-Ben neredeyim?” sorusu çın çın etti beynimde:
Fransızca, İngilizce, Almanca, hani ülkeler olduğunu tanımlayamadığım Slavca ve Afrika’nın, dünyanın birçok dilini konuşan insanlar sağımdan solumdan vızır vızır geçiyordu; arada Türkçe kulağıma çalınmıyor dersem yalan olur.
İstanbul Kadıköy’de yaşadığım bu durum, gemiyle karşıya geçerken de aynen devam etti; Taksim’de ise tabii ki şiddetini arttırarak…
Bu yaşadıklarım beni iki sene önceye Vancouver’a götürdü. Kurs öğretmeni Holly de dahil neredeyse konuştuğum her Kanadalı İstanbul’u tanıyordu. Ve öylesine ki hemen hepsi hayatının bir kesitinde bu kenti görmek istediğini söylüyordu. O zaman “ben farkında değilim ama İstanbul artık dünya kenti olmuş” diye düşündüğümü anımsıyorum.
Evet, “ben neredeyim?” duygusunu yaşatan İstanbul bir dünya kenti olmuş. Birçok ülkeden birçok insan yan yana kardeşçe yaşıyor; soluk aldıkları aynı kent atmosferinde üretiyor, tüketiyor, paylaşıyor, seviniyor, üzülüyor, üşüyor, terliyor…
Dünyanın birçok ülkesinde kendi vatandaşları dışındaki insanlara yükselen düşmanlığı düşününce; yaşadıklarım sevinç dalgalanmalarına yol açtı; kadim Anadolu’nun kadim şehri İstanbul, dünya insanlarının kardeşçe bir arada yaşayabileceğini gösteriyordu bana ve tüm dünyaya…
Bir umut yeşerdi ve güçlü bir dilek havalandı; İstanbul’da olan neden tüm dünyaya yayılmasın ve bunun gerçekleşmesi arzusu hayata geçmesin…
İnsanlığın bu kadar mutsuz, karamsar ve gelecekten umutsuz olduğu; bu olumsuz duyguların hıncını bir birinin boğazına sarılarak çıkarmaya çalıştığı bu dünyada; İstanbul bu karanlıkları yırtan ışığını benden esirgemedi.
İstanbul bana iyi geldi.
Yeni yıl da tüm insanlığa, tüm dünyaya iyi gelsin!…
Dr. Nedim İnce
Mersin / 06. 01. 2015