Birkaç aydır Mersin Toros Devlet Hastanesi’nin, Edip Buran Spor Salonu arkasındaki Yenişehir Semt Polikliniğinde çalışmaktayım. Poliklinik binasının batı köşesinde iki Kıbrıs Akasyası ağacı var. Ne zamandır onları yakın takibe almıştım. Yapraklarını döküyorlar ama çiçekleri konusunda hala tembellik ediyorlardı.
Biliyorsunuz ‘Mavi Pazartesi’nin ilk matematiksel hesabı İngiliz Psikolog Cliff Arnall tarafından 2005 yılında yapılmış ve her yılın 3. Pazartesisi en stresli, sıkıntılı, keyifsiz gün ilan edilmiş. Günlük hayatta ise bir süre sonra bu her Pazartesi’ye mal edilir olmuş.
İşte böyle bir Pazartesi sabahı Yenişehir Semt Polikliniği’ne geldiğimde beni o iki yetişkin Kıbrıs Akasyası ağacı kendine has mavi çiçekleri ile donanmış olarak ve muhteşem bir mavi cümbüş ile karşıladılar.
İstemsiz bir gülümseme bütün yüz kaslarımı harekete geçirirken, yarattığı sevincin tüm bedenime yayıldığını hissettim. Ne gam kaldı geriye ne tasa…
Bir Bahar yazısı olarak planlana bu yazı, aslında, Bahar’ın yavaş yavaş yerini Yaz’a bıraktığı bir ana denk düşmektedir. Zira Mersin’de yıllardır takip ettiğim Bahar’ın, nasıl en tatlı lokmayı yemeğin en sonuna bırakıldığı gibi, en güzel çiçekleri en sona bıraktığını gözledim. Limon ve Turunç ağaçlarının çiçeklerini Mimoza ağaçlarının sarısı harika çiçekleri izler. Onlar sönerken devreye her tarafı mora, eflatuna boyayan Erguvanlar sahne alır. Kenarda sabırla sırasını bekleyen Kıbrıs Akasyaları harekete geçtiğinde artık Bahar’ın son demlerini yaşadığını anlarız.
Olsun; doğanın uyanması ile bir parçası olan bizi de mutlu eden bahar; atılan tohumların olgunlaşıp berekete dönüştüğü Yaz’a yerini bırakırken, sevincini de miras bırakır. Toprakla uğraşanlar olgunlaşan ürünlerini derleyerek neşelerine neşe katarken; kentliler Yaz’ı tatil mevsimi olarak değerlendirip bütün yılın yorgunluğunu, stresini atmaya çalışırlar.
O güzelim Kıbrıs Akasyalarına ve muhteşem çiçeklerine borçluyum bu haftaki yazımı ve bu günkü keyfimi; sanırım kocaman bir teşekkürü hak ediyorlar…
Dr. Nedim İnce
Mersin / 18. 05. 2015