1990’lı yıllarda bu ülkede yüzlerce genç kaybedildi.

Annelerin, babaların, kardeşlerin, arkadaşların çabaları, gayretleri; kaybedilmelerinin önüne geçemedi…

Evlatları kaybedilen anneler, her Cumartesi, çocuklarının fotoğraflarıyla birlikte Galatasaray Meydanında oturmaktalar sessizce…

Evlatlarını bulunmasını istemekteler…

Hiç olmazsa kemiklerini…

Ziyaret edebilecekleri bir mezar…

Geçen Cumartesi 700. haftaydı…

Yıllarca yapılan barışçıl sessiz çığlık eylemini polis bu kez sesli hale getirdi…

Çığlıklar ülkenin ve dünyanın her yanından duyuldu…

Vicdanların ağırlığını taşıyamaz olduğu; sessiz, derin bir acı sardı dört bir yanı…

Utandılar yetersizliklerinden; söz sustu, kelimeler çekildi…

Dr. Nedim İnce

Altınoluk / 28. 08. 2018