Karga (Corvus) türlerinin hepsi ortalama yedi yaşındakiçocukla aynı zekaya sahiptir. Gövdelerine görece büyük beyinleri vardır; beyin/gövde oranları, primatlar ve memeli deniz hayvanları ile neredeyse aynıdır. Kuşlar arasında kendini aynada tanıyan tek kuş bir karga türü olan Avrupa Saksağanıdır.

Kargagillerin görsel hafızaları çok gelişmiştir. İnsan ve hayvan yüzlerini unutmazlar. İyilik, kötülük yapanları veya bir insanla, hayvanla yaşadıkları önemli olaylarda insan, hayvan yüzlerini unutmazlar.

Sürüsünü, ailesini bu olaylara karşı uyarırlar ve olaylara göre davranıp hareket ederler. Yeni öğrendikleri bilgileri nesilden nesile aktarırlarve çok karmaşık dil yetenekleriyle aynı biz insanlar gibi iletişim kurarlar. Kargalar geleceğe dair planlar yapabilir ve düşünebilir. Doğadaki nesneleri alet olarak kullanabilirler.

Kargalar yiyeceklerinin fazlasını zor dönemler için saklarlar ve görsel hafızaları güçlü olduğu için sakladıkları yerleri bulurlar.

Wikipedi’den derlediğim bu bilgileri okuduğunuzda durup dururken nereden çıktı bu karga merakı diyeceksiniz.

Anlatayım:

Evin balkonunda duvara monte edilmiş klimanın dış ünitesi mevcut. Dış ünitenin tavanla ve duvarla oluşturduğu boşluklara iki senedir yuva yapmaya çalışan bir karga çifti var. Geçen sene geçici önlemlerle bu dönemi atlattık.

Bu sene mühendis olacağım tuttu ve ölçüp, biçip klimanın yarattığı boşlukları kapatmak üzere bir proje çizdim. Elime penseyi, önüme de teli alıp ölçülere göre bir tel kafes oluşturdum. Estetik olmasa da işlevsel gözüküyordu. Yerine monte ettim ve sen de mühendis kumaşı varmış da kendini hekim olarak harcamışsın dedim.

Erken konuşmuşum.

Tel kafesin zayıf noktalarını bulmaları için bir gün yetti karga çiftine.

Aramızda amansız bir mücadele başladı.

Ben açtıkları gedikleri kapatıyorum, zayıf olduğunu düşündüğüm yerleri tahkim ediyorum. Tamam, bu iş diyorum ve olmadığını bir gün sonra görüyorum.

Ertesi sabah nerede kalmıştık diye tekrar işe koyuluyor ve artık bir sonraki sabahı merakla bekliyorum.

Tel için gide gele hırdavatçıyla ahbap olduk.

Onarım yaparken ilk günler, yakın yerlere konup şiddetli bir şekilde gaklıyorlardı. Sonraki günler işi daha da ileri götürdüler, bana doğru tehditkar bir şekilde uçuyor, yakınıma gelince yön değiştiriyor, yakın bir yere konarak gaklamayı sürdürüyorlar. Üstelik her geçen gün daha yakınıma geliyor, kanatlarının rüzgarını yüzümde hissettiriyorlar.

Ürettiğim her çareyi şimdiye kadar boşa çıkardılar. Onlar vazgeçmiyorlar ben de onlardan aşağı kalmıyorum.

Umudumu koruyorum, nasılsa yuva yapma dönemi geçecek, bizim sınavımız da bu senelik bitecek…

Nedim İnce

25. 03. 2024