BAHAR DENİNCE

Bahar denince nedense hep akla İlkbahar gelir. Bende Sonbahar’a hep bir haksızlık edildiği duygusu yaratsa da bu durum; binlerce sene içinden süzülüp geldiğinden midir nedir kabullenirim.

Bir yandan da hak veririm:

Uyanmasaydı tabiat,

Çiçeklerini açmasaydı dünya,

Yapraklanmasaydı ağaçlar,

Doğurmaya hazır olmasaydı toprak ana;

Yaz onları besleyebilir,

Sonbahar hasata koşabilir,

Canlılar hayatını sürdürebilir miydi?

Bahar denince akla birçok şey gelir ve bahar birçok şeyleriyle gelir.

Aklıma birçok şeyden önce kadın gelir;

Üreten, üretken,

Direnen, direngen,

Coşkun, coşturan,

Seven, sevecen,

Kucak, kucaklayan,

Sonra şairler gelir aklıma şiirleriyle baharı esrikleştiren…

Ve Ataol Behramoğlu çıkar sahneye:

“Dinle nasıl telaş telaş çarpıyor
Toprak ananın kalbi
Şöyle yanı başıma çimenlere uzan
Kulak ver gümbürtüsüne dünyanın
Baharın, gençliğin ve aşkın
Türküsünü söyleyelim bir ağızdan.”

Kuşlar söyler bir ağızdan,

Bir ağızdan söyler rüzgarların eşlik ettiği;

Ağaçlar, çiçekler, böcekler…

Nedim İnce

Ayvalık / 08. 03. 2021