Yaşam her geçen gün hızını daha da arttırıyor. Ne yaptığımızı anlayamıyoruz çoğu kez. Kendimizle kalmamıza da fırsat vermeye bu hız gündelik kaygılarımızı da arttırıyor. Dünya üstümüze üstümüze gelirken tat alacağımız çok şeyi de ıskalıyoruz hayatımızda.

Şair bunu çok öncelerden görmüş ki şair olmanın gereği bu olsa gerek: sezgileri ile yaşamın derinliklerine nüfuz etmek ve kelimelerle de bize aktarmak…

Ve demiş ki:

Yayılın çimenlere
Bu yılı sağlıklı geçirdiniz mi?
Sağlıklı olduğunuz için hiç sevindiniz mi?
Bu yıl hiç gün ışığı ile uyandınız mı?
Kaç kez güneşin doğuşunu izlediniz?
Bir neden yokken kaç kişiye hediye aldınız?
Kaç sabah yolda bir kediyi okşadınız?
Bu yıl yeni doğmuş bir bebek parmağınızı tuttu mu hiç?
Ve siz onu hiç kokladınız mı?
Yaz gecelerinde ne çok yıldız olduğuna hiç şaşırdınız mı?
Kendinize bu yıl kaç oyuncak aldınız?
Kaç kez gözlerinizden yaş gelinceye kadar güldünüz?
Yaşlı bir ağaca sarıldınız mı bu yıl?
Çimlere uzandığınız oldu mu?
Çocukluğunuzdan kalan bir şarkıyı söylediniz mi hiç?
Kaç kez kuşlara yem attınız?
Bir çiçeği dalındayken kokladınız mı?
Bu yıl kaç kez gökkuşağı gördünüz?
Eski bir dostunuzu aradınız mı hiç?
Kimseyle barıştınız mı?
Aslında mutlu olduğunuzu kaç kez fark ettiniz bu yıl?
İyi bir yılın,
bu gibi “küçük” şeylere bağlı olduğunu
hiç düşündünüz mü bu yıl?
Çimenlerin üzerine… Acele edin…
Er veya geç…
Çimenler yayılacak üzerinize…
Jacques Prevert

Ne dersiniz baharın kendini güçlü bir şekilde hissettirdiği bu günlerde şaire kulak verelim mi?

Dr. Nedim İnce
Mersin / 18. 03. 2014