Venedik’e gidip de Murano Adası’nın cam işçiliğinden etkilenmemek mümkün değil; Burano adasının da dantellerinden…

Tabii ki alışveriş etmeden de ayrılmak da mümkün değil bu adalardan…

Valizlerimiz biraz daha ağırlaşmış olarak bizi Adriyatik’te bir hafta gezdirecek gemimizin yolunu tuttuk. Liman ile gemiye kabul terminali lagünün farklı yerlerinde. Gemiye giriş işlemlerini yaptırıp valizleri teslim ettikten sonra servis tekneleriyle gemiye götürüldük.

Gemi Akdeniz’de gezen o şirketin en küçük cruislerinden biriymiş. Ancak iki bin yolcu alabiliyormuş. Yedi yüz personel görev yapıyormuş bu gemide.

Kamaralarımıza yerleştik. Bir gemi kamerası için ferah sayılabilecek büyüklükte. Ardından güvenlik toplantısı ve gemiyi terk etmek gerekirse nasıl, hangi filikaya gideceğimize dair eğitim çalışması yapıldı ve gönül rahatlığıyla yolculuğumuz başladı.

Yediğin önünde yemediğin arkanda…

Günün hemen her saatinde bir şeyler atıştırabileceğin büfeler geminin en üst güvertesinde. Barlar ise hemen her yerinde; içki için siz paradan haber verin.

Kumar oynayanlar, alış veriş edenler de düşünülmüş. Kumarhanesi neredeyse yirmi dört saat açık. Binbir çeşit markanın mağazaları yolculara göz kırpıyor.

En üst güvertede havuz, jakuzi, güneşlenme alanları, spor salonu yolcuların hizmetinde.

Konferans salonunda her gece bir birinden güzel şovlar, değişik barlarda canlı müzik ve dans dersleri yolcuları ziyadesiyle eğlendiriyor.

Kağıt oynamak isteyenlere de yeşil çuhalı masalarıyla oyun salonu unutulmamış.

Akşam yemekleri konforlu restoranlarda. Yerler belli. Kargaşaya yer yok. Set menülerden çoktan seçmeli siparişle çalışıyor.

Paraya kıyarsanız özel menülü özel restoranlar da hizmetiniz de…

Anlayacağınız kısıtlı bir alana doldurulmuş iki bin kişinin birbirine çapariz vermeden günlerini gün etmeleri için her şey düşünülmüş.

Akşam lagünün içinden usulca Adriyatik’e açıldık. Şansımıza hava güzeldi ve Poseidon yalancı çıkmadı bir hafta boyunca güzel devam etti.

İlk gece, ertesi gün ve gece sürekli denizdeydik. İlk limanımız Dubrovnik’e ikinci gecenin sabahı vardık ve iskeleye aborda olduk.

Denizde olduğumuz iki gece ve bir gündüz alıp beni seneler öncesine götürdü; on iki metrelik yelkenli bir tekneye. O tekneyle Ergun Yıldıral’la birlikte Slovenya’nın İsola Marina’dan çıkıp Çeşme’de sonlandırdığımız bin millik bir seyir yapmıştık.  O seyir geçti gözümün önünden.

Adriyatik’in Balkan Yarımadası kıyıları ada ve adacıklarla bezeli. Bölgede gece seyir güvenliğinde deniz fenerleri çok önemli bir rol üstlenir. Yelkenli tekneyle güneye doğru inerken gece vardiyalarımda yolumu gösteren arkadaşlarımdı deniz fenerleri. Bana nerede olduğumu, nereye gittiğimi de bildirerek, kendimi güvende hissettiriyorlardı.

Gecenin yalnızlığında bana yoldaşlık eden deniz fenerleriyle uzun uzun sohbet etmişliğim de vardır. Denizin ortasında, küçük bir teknede, arkadaşım vardiyası için uyurken, vardiyada tek başımayken iyi gelmişti…

Yoluma ışıl ışıl kocaman bir cruise gemisi çıkmıştı. Çatışma rotasından çıkıp kenara çekilmiştim, haddimi bilerek. Yanımdan geçerken kulağıma çalınan kahkahalar ve müzik sesleri değişik duygulara çağrı yapmıştı. Gemidekiler güven içinde, neşeyle yol alırken, ben koca denizde küçük bir yelkenlide tedirginliğimle baş başaydım.

Şimdi o koca gemilerden birindeydim ben de. Aynı denizde, aynı bölgedeydim seneler sonra. Yelkenli teknedeki bana seslendim, seneler öncesinde, geminin yanından geçen, ‘İyi seyirler Nedim, yolculuğun tadını çıkar, ciddi bir fırtına yiyecek olsan da selametle varacaksın limanına!’

Deniz fenerleri özlemiş beni. Biri bıraktı sohbeti, aldı diğeri; seneler öncesinde olduğu gibi…

Ve seneler öncesi olduğu gibi gece boyunca…

Yaşam ne tuhaf, dedim, seneler geçiyor ama duygular zayıflayacağına güçlenerek yerini sağlamlaştırıyor hayatımızda…

Gemi Dubrovnik’e yanaştığında bir duygu seliyle aktım karaya…

Nedim İnce

23. 06. 2023 / Ayvalık